odysseia - homeros

can

42-
ne diye insanlar tanrılardan bilir birçok şeyi!
sanırlar bütün belalar bizden gelir
oysa kaderin dışında acı yığar başlarına
kendi kendileri, kendi taşkınlıkları

44-
selam sana, konuğum, hoş geldin evimize
sonra dersin neden geldin, önce yemek ye

68-
nasıl giderim, mentor, nasıl çıkarım onun karşısına?
doğru dürüst konuşmasını bile bilmem
sıkılmaz olur mu benim gibi toy bir kişi
bir şey sorarken kendinden çok yaşlı birine?

aklınla bulur söylersin, telemekhos, birçok sözü
birçoğunu da tanrı koyar ağzına
tanrılar istemeden doğmuş büyümüş değilsin ya

?-
samanına bak, başağını anla

296-
kölelik günü çökmeyegörsün bir insanın omuzlarına
engin bakışlı zeus, erdeminin yarısını alır ondan

326-
göz açıp kapayıncaya dek göçer gider insanlar,
kötülükten başka bir şey düşünmeyen, katı yürekli,
bütün ölümlülerce kargılanır, istenir acı çeksin
ve anılmaz olur öldükten sonra adı.
ama kusursuzca, hep iyi şeyler düşünmüşse,
alır yabancılar onun ününü, götürürler uzaklara
yayılır ünü ülkeden ülkeye, övülür iyiliği

328-
anasının soylu babasıydı autolykos
hırsızlıkta ve yalan yere yeminde üstüne yoktu
hermeias tanrı'nın kendisi vermişti bu yetiyi ona
yaktığı kuzu ve oğlak butlarından hoşlanmıştı çok
hep yoldaş olurdu ona bu yüzden, isterdi iyiliğini.
autolykos gelmişti bir gün semiz topraklarına ithake'nin
torununu görmeye, kıznın yeni doğurduğu
eurykleia da yemekten sonra uzatıp çocuğu
onun kucağına vermiş ve diller döküp demişti ki:
"sen bir ad bul koy sevgili kızının çocuğuna
bu yavruyu sen dört gözle bekledindi."
autolykos şöyle karşılık vermiş, demişti ki:
"diyeyim o adı size, damadım ve kızım benim,
erkeklerden ve kadınlardan çok kötülük gördüm gelirken buraya
çektim bereketli toprak üzerinde çok çileler
bu yüzden odysseus adını taktım bu çocuğa, yani çileli

329-
ve güneş batıp, karanlık kaplayınca ortalığı
yatmaya gittiydiler, armağınını almaya uykunun

336-
ama gene de insan acıya dayanabilir
gündüzleri kaygılı gönülle ağlayıp uyuyabilse geceleri
çünkü uyku bir örttü mü gözkapaklarını insanın
unutturur iyiyi de, kötüyü de, her şeyi.

344-
hiç de bozuk değil göğsümde aklım, durur sapasağlam

367-
yüreğinle anla ve duy ve başkalarına da duyur
iyilik çok daha üstündür kötülükten

388-
çok çekmiş tanrısal odysseius görünce babasını böyle
ihtiyarlık çökmüş, gönlü büyük bir yas içinde
durdu ince uzun bir armut ağacı dibinde ve ağladı

390-
ama giderken kuşlar iyi yönden, sağdan uçmuştu

392-
hep var olan tanrılardan biridir herhal, baba
gözlerimize daha boylu poslu ve güzel gösteren seni!